Dejlige dager i Aalborg

Lieve vrienden,
Het is alweer een hele tijd geleden dat we wat hebben geschreven en er is alweer veel gedaan, geleerd, gereisd en gefeest (nou dat laatste is wel een beetje aan het afnemen). Nadat wij iedereen in de kerstvakantie een bezoek hadden gebracht en wij in deze week ook een moeilijk afscheid moesten nemen van Stefan's opa, zijn wij weer vertrokken naar Denemarken.
Toen wij terug waren in Denemarken hebben we keihard gewerkt aan het inleveren van ons eindproject (mijn project over Uganda en Stefans project over de Azores). En dat is echt keihard werken, want ja je kan wel alles blijven veranderen als je er maar lang genoeg naar kijkt. En dus zaten we de laatste nacht gezellig op de uni en urenlang aan de laatste edits te werken.
Als dit project is ingeleverd dan moet je circa 2 weken wachten tot je het project mag verdedigen in een 5 uur durend examen. Met iedereen uit je groepje geef je dan een presentatie en daarna gaan je supervisors en een extern persoon allemaal vragen op je afvuren om te kijken hoeveel je weet over je eigen project en de theorieen die je hebt gebruikt. Maar om een lang verhaal kort te maken, Stefan en ik hadden allebei een 10 gehaald in ons project (ik vertel niet hoe het cijfersysteem hier werkt, want een 10 klinkt veel te leuk, maar don't worry ook hier is het een heel goed cijfer).
Om deze 10 te vieren zijn we een weekje gaan skieen in Noorwegen met een vriend van Stefan en zijn vriendin. Voor Stefan niet de eerste keer, dus hij stond al snel met beide skieen op de grond. Voor mij een ander verhaal, want ik had een niet zo aangename ervaring met skieen door het reisje van Leeuwenhorst naar Winterberg ongeveer 10 jaar geleden. Maar deze reis naar Noorwegen heeft zeker mijn opinie over skieen verbeterd. Met maar 4 uur in de auto en 4 uur in de boot, was het prima aan te reizen. Daarnaast was het huisje waar wij verbleven altijd warm en konden we elke dag na het skieen een heerlijke duik in het water nemen of in de sauna stappen. Maar waar wij eigenlijk voor gingen, het skieen, ging ook verbijsterend goed. En we waren warm ingepakt door alle kleding die we van iedereen hadden geleend (bedankt nog!).
Stefan ging naar beneden alsof die op de skies geboren was, terwijl ik nog wel even over mijn angst heen moest komen. Maar langzaam skieen is ook skieen!En dus heb ik zelfs de blauwe piste getrotseerd, bijna net zo hard als de mensjes die de helft van mijn grootte waren. En Stefan kon zich prima voortbewegen op de rode piste.
Al met al, het was een heel leuke kennismaking met skieen en Noorwegen is echt prachtig!
Begin februari zijn we weer een nieuw semester begonnen met daarbij ook weer een nieuw groot project. Stefan's project zal gaan over subsidies op windmolens en de veranderingen hierin als je het bouwen van windmolens gaat opschalen (als ik het goed uitleg). Ik ga mij bezig houden met het gebruik van een bepaalde methode om de impacts van mijnen in Groenland te onderzoeken (EIA & SIA voor de kenners). Aangezien wij pas in het begin zitten van het project, zal het over een paar maanden misschien een heel andere aanpak hebben, maar dit is grotendeels waar we mee bezig gaan zijn het komende half jaar. Daarnaast hebben we ook gewoon colleges.
Verder zijn we hard bezig met het vinden van een stage. Wij hebben besloten om in Denemarken te blijven voor onze stage, wat betekent dat we nog een jaar in Denemarken blijven. Stefan is al aardig zeker over zijn stage. Dit zal zijn voor een organisatie die kijkt naar de sociale voordelen van windmolens(Windpeople.org). Aangezien het een organisatie is en geen winstoogmerk heeft, weet hij nog niet zeker of hij wel betaald krijgt tijdens zijn stage.
Ikzelf kan ook stage gaan lopen bij deze organisatie, maar ik heb ook een optie gekregen om in Groenland stage te gaan lopen in een project dat gefixeerd is op publieke participatie in de planning van projecten (in dat geval mijnen). Dus hoe betrek je de burgers bij een groot project. Als ik daarvoor kies moet ik drie maanden naar Groenland, wat natuurlijk super gaaf is, maar wel duur(ongeveer en ik moet Stefan drie maanden alleen achterlaten. Aangezien de stage bij de organisatie in Denemarken ook veel toekomstmogelijkheden heeft, moet ik nog goed nadenken over wat ik ga doen.
We zijn al goed gewend hier in Aalborg, we hebben onze sportclub gevonden, we kunnen ons aardig redden in het Deens en we zijn hard op zoek naar baantjes. En goed nieuws: we zijn met Pasen weer even terug! Stefan zal alleen geen tijd hebben om iedereen te bezoeken want hij gaat gelijk na Pasen weer terug naar Aalborg, maar ik zal nog een weekje blijven voor bezoekjes en de halfjaarlijkse check: kapper, dokter, tandarts, nasikruiden en pindasaus kopen en kleding inslaan (het is toch allemaal een stuk goedkoper in Nederland ;))
We horen heel graag hoe het met jullie gaat! Soms is het alsof je zo ver weg bent, en dan is het extra leuk om jullie verhalen te horen!
Tot met de Pasen!!